امیر البیان والکلام علی علیه السلام

بن تیمیه به پیامبر خدا شعیب  (ع) تهمت می زند +سند

وَقَالَ شَیْخُ الْإِسْلَامِ رَحِمَهُ اللَّهُ قَوْلُهُ سُبْحَانَهُ :

{ قَالَ الْمَلَأُ الَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا مِنْ قَوْمِهِ لَنُخْرِجَنَّکَ یَا شُعَیْبُ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَکَ مِنْ قَرْیَتِنَا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِی مِلَّتِنَا قَالَ أَوَلَوْ کُنَّا کَارِهِینَ } { قَدِ افْتَرَیْنَا عَلَى اللَّهِ کَذِبًا إنْ عُدْنَا فِی مِلَّتِکُمْ بَعْدَ إذْ نَجَّانَا اللَّهُ مِنْهَا وَمَا یَکُونُ لَنَا أَنْ نَعُودَ فِیهَا إلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّنَا }

ظَاهِرُهُ دَلِیلٌ عَلَى أَنَّ شُعَیْبًا وَاَلَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ کَانُوا عَلَى مِلَّةِ قَوْمِهِمْ ؛ لِقَوْلِهِمْ : { أَوْ لَتَعُودُنَّ فِی مِلَّتِنَا } وَلِقَوْلِ شُعَیْبٍ : ( أ نَعُودُ فِیهَا { أَوَلَوْ کُنَّا کَارِهِینَ } وَلِقَوْلِهِ : { قَدِ افْتَرَیْنَا عَلَى اللَّهِ کَذِبًا إنْ عُدْنَا فِی مِلَّتِکُمْ } فَدَلَّ عَلَى أَنَّهُمْ کَانُوا فِیهَا . وَلِقَوْلِهِ : { بَعْدَ إذْ نَجَّانَا اللَّهُ مِنْهَا } . فَدَلَّ عَلَى أَنَّ اللَّهَ أَنْجَاهُمْ مِنْهَا بَعْدَ التَّلَوُّثِ بِهَا ؛ وَلِقَوْلِهِ : { وَمَا یَکُونُ لَنَا أَنْ نَعُودَ فِیهَا إلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّنَا } وَلَا یَجُوزُ أَنْ یَکُونَ الضَّمِیرُ عَائِدًا عَلَى قَوْمِهِ ؛ لِأَنَّهُ صَرَّحَ فِیهِ بِقَوْلِهِ : { لَنُخْرِجَنَّکَ یَا شُعَیْبُ } وَلِأَنَّهُ هُوَ الْمُحَاوِرُ لَهُ بِقَوْلِهِ : { أَوَلَوْ کُنَّا کَارِهِینَ } إلَى آخِرِهَا وَهَذَا یَجِبُ أَنْ یَدْخُلَ فِیهِ الْمُتَکَلِّمُ وَمِثْلُ هَذَا فِی سُورَةِ إبْرَاهِیمَ { وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّکُمْ مِنْ أَرْضِنَا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِی مِلَّتِنَا فَأَوْحَى إلَیْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِکَنَّ الظَّالِمِینَ } الْآیَةُ . مجموع الفتاوى ج15 ص29

ترجمه:آیه

سران قومش که تکبر مى‌ورزیدند، گفتند: «اى شعیب، یا تو و کسانى را که با تو ایمان آورده‌اند، از شهر خودمان بیرون خواهیم کرد؛ یا به کیش ما برگردید.» گفت: «آیا هر چند کراهت داشته باشیم؟» ﴿٨٨﴾ اگر بعد از آنکه خدا ما را از آن نجات بخشیده [باز] به کیش شما برگردیم، در حقیقت به خدا دروغ بسته‌ایم؛ و ما را سزاوار نیست که به آن بازگردیم، مگر آنکه خدا، پروردگار ما بخواهد...89

ترجمه تحت الفظی متن کتاب : ظاهر ایه دلیل است بر اینکه شعیب(ع) وکسانی که با او ایمان آوردند بر آیین قومشان بودند.به دلیل قول شان:( أَوْ لَتَعُودُنَّ فِی مِلَّتِنَا:یا اینکه به ایین ما باز گردید و به دلیل قول شعیب (ع) ( أ نَعُودُ فِیهَا { أَوَلَوْ کُنَّا کَارِهِینَ : آیا به آن ایین باز گردیم ،آیا حتی اگر کراهت داشتیم )وبه دلیل قول شعیب (ع)( قطعا به خدا دروغ بستیم اگر به ایین شما باز گردیم)

پس دلالت بر این میکند که انها در ان ملت وایین بودند بدلیل قول شعیب( بَعْدَ إذْ نَجَّانَا اللَّهُ مِنْهَا:بعد از انکه خدا مارا از ان ایین نجات داد،پس دلالت براین میکند که خداانها را نجات داد بعد ازآلوده شدن انها به این ایین).

ممکن است ، از ظاهر این تعبیر (بازگشت به آئین ما) بعضى چنین تصور کنند که شعیب قبلا در صف بتپرستان بود، در حالى که چنین نیست ، بلکه چون شعیب قبلا ماموریت تبلیغ نداشته و در برابر وضع آنها سکوت مى کرد، آنها چنین پنداشته اند که پیرو آئین بت پرستى است ، در حالى که هیچیک از پیامبران بت پرست نبوده اند، حتى قبل از زمان نبوت ، عقل و درایت پیامبران بیش از این است که دست به چنین کار نابخردانه اى بزنند، و به علاوه روى سخن تنها به شعیب نبوده بلکه مومنان و پیروان او را نیز شامل مى گردد و ممکن است این تعبیر به خاطر آنها باشد.

ومن الله توفیق!!!